Overal waar letters zijn, zijn we eraan gewend te zien dat ze in een soort begrijpelijke volgorde staan. Bijvoorbeeld alfabetisch. Maar op het toetsenbord lijken ze helemaal in de war: QWERTY en QWERTY komen ons helemaal niet bekend voor. Om te begrijpen waarom dit gebeurt, moet je in de geschiedenis kijken.
instructies:
Stap 1
In zo'n vreemde, op het eerste gezicht, volgorde, werden de letters gerangschikt door de uitvinder van de Remington 1-schrijfmachine, Christopher Sholes. De eerste dergelijke machine ging in 1874 in de verkoop. En alle modellen daarvoor waren uitgerust met een alfabetisch toetsenbord. Het is alleen zo dat typisten, die een nieuw apparaat snel onder de knie hadden, te snel typten. Dit leidde tot de "verwarring" van de destijds onvolmaakte hamers van de machine.
Scholl heeft de letters eenvoudig door elkaar gehaald, zodat de meest gebruikte letters verder van elkaar verwijderd waren. "A" en "O" bevinden zich bijvoorbeeld aan weerszijden van het toetsenbord.
Het doel is bereikt - de hamers kruisen elkaar niet langer in de banen. Na verloop van tijd verdween het ontwerpprobleem, maar het principe van toetsenbordplaatsing bleef.
Stap 2
Typemachines werden in de jaren 1870 niet in Rusland geproduceerd. Ze werden geleverd vanuit het buitenland. De letters waren echter Russisch en ze waren op een andere manier gerangschikt. De meest voorkomende klinkers staan al in het midden: "A", "I", "O". En "Y" en "b" aan de randen van het toetsenbord. We kunnen dus aannemen dat onze lay-out meer optimaal is.
Stap 3
Heeft niemand zich druk gemaakt over het QWERTY-imperfectieprobleem? Zeker! Er waren veel uitvinders. Een van de beste pogingen is de Dvorak-lay-out, die al in 1936 werd uitgevonden. Volgens de ontwikkelaars vermindert het de vermoeidheid van het werk aanzienlijk.
