Alle stealth-vliegtuigen gebruiken technologieën die speciale rompvormen, coatings, materialen en meer omvatten. Dit alles zorgt ervoor dat het vliegtuig onzichtbaar is voor vijandelijke radars. De ontwikkeling van de technologie begon tijdens de Tweede Wereldoorlog en duurt al meer dan vijftig jaar.
Hoe stealth te bereiken?
Een combinatie van verschillende methoden wordt gebruikt om stealth te bereiken. Dit voorkomt dat radargolven van het vliegtuig terugkaatsen en terugkeren naar de stralingsbron. De moeilijkste manier is om het continue krommingseffect te gebruiken. De meeste stealth-vliegtuigoppervlakken zijn afgerond en hebben een variabele kromtestraal. De stralen van de radar divergeren dus in alle richtingen, en niet naar de signaalbron. Dergelijke ontwerpen hebben geen rechte hoeken.
Om de kromtestraal en de verstrooiing van radarbundels te berekenen die het op elk punt in de driedimensionale ruimte zal leveren, is enorme rekenkracht vereist.
Het eerste vliegtuig dat met deze technologie is gebouwd, is de B-2-bommenwerper. Het wordt ook wel de Vliegende Vleugel genoemd. Omdat de ontwikkeling van computer- en softwaretechnologie de afgelopen 20 jaar snel is gegaan, kunnen de vormen van constructies nu met grote nauwkeurigheid worden berekend. Tegelijkertijd zal het programma rekening houden met de radarreflectiecoëfficiënt van het vliegtuig, wat meer succesvolle aerodynamische vormen suggereert.
Zaagtandhoeken
Stealth-vliegtuigen moeten een gebied met een lage weerstand hebben. Deze dwarsdoorsnede zorgt voor een laag zijdelings zicht. Verven en materialen evenals de "W"-vorm helpen dit effect te bereiken. Elementen van deze vorm zijn aanwezig in veel structurele delen van stealth-vliegtuigen.
Motorsproeiers
Het verkleinen van de doorsnede van de sproeiers is ook erg belangrijk. Dit probleem wordt verergerd door hoge temperaturen die onderdelen aantasten. Een van de mogelijke benaderingen is het gebruik van keramische materialen. Dit kunnen lichte platen zijn die worden geïnstalleerd in plaats van conventionele mondstukelementen, of zware constructiematerialen die ongelijke randen creëren.
Cockpit
Het hoofd van de gehelmde piloot is een van de belangrijkste bronnen van het radarsignaal. Dit effect wordt versterkt door interne schotten en frame-elementen. De oplossing voor het probleem is het ontwerpen van een cockpit die zou voldoen aan het principe van radar stealth. Het glas wordt vervolgens bedekt met een film om de interne temperatuur te regelen. De materiaaleisen zijn zeer streng. De monsters moeten 85 procent van de thermische energie absorberen en alle signalen reflecteren.
Gevolgtrekking
Bij het ontwerp moet ook rekening worden gehouden met de vermindering van infraroodstraling die wordt veroorzaakt door uitlaatgassen van motoren en andere delen van het vliegtuig. Niet alle spookvliegtuigen zijn echter volledig onzichtbaar voor radars. Zelfs de beste vliegtuigen kunnen worden gedetecteerd met laagfrequente radar.
