Het vergeven van een schuld, of het vergeven ervan, is de ontheffing van de schuldenaar door de schuldeiser van de verplichting om geld te betalen, zijn eigendom over te dragen of een soort werk te verrichten. Volgens artikel 415 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie heeft eenieder die daarbij het beginsel van uitoefening van zijn burgerrechten toepast, het recht een schuld te weigeren.
instructies:
Stap 1
Volgens paragraaf 2 van artikel 423 van het Burgerlijk Wetboek van de Russische Federatie is de weigering (vergeving) van een schuld een gratuite transactie die geen enkele tegenverplichting van de kant van de schuldenaar inhoudt. Daarom kan de kwijtschelding van de schuld van innovatie en compensatie niet worden gelijkgesteld. Novatie en schadevergoeding veronderstellen dat de schuldenaar instemt met het aangaan van een nieuwe verplichting of prestatie, en de schuldeiser in reactie daarop afstand doet van het recht om de eerste prestatie van het contract van de schuldenaar te vorderen.
Stap 2
Schuldkwijtschelding is een eenzijdige transactie, dat wil zeggen dat de schuldeiser geen toestemming van de schuldenaar nodig heeft. Dit is hoe het kwijtschelden van schulden verschilt van het geven. Artikel 572 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie stelt dat volgens een schenkingsovereenkomst de eigenaar van het onroerend goed de schenker ontheft van eigendomsverplichtingen jegens derden. En bij vergeving gaat het alleen om de schuldenaar en de schuldeiser.
Stap 3
Bovenstaand onderscheid is nodig om de voorwaarden voor de betrouwbaarheid van de transactie vast te stellen, aangezien de schenkingsovereenkomst een aantal beperkingen kent met betrekking tot eigendomsrechten die worden geschonken.
Stap 4
De kwijtschelding van schulden, geregeld door artikel 415 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie, ontheft de schuldeiser die de schuld heeft kwijtgescholden met een bilaterale verplichting niet van zijn verplichtingen om geld te betalen en eigendom te verstrekken. Er moet wederzijdse schuldkwijtschelding plaatsvinden om een einde te maken aan een bilaterale verbintenis. Volgens hem ontslaat elke partij de ander van de nakoming van verplichtingen.
Stap 5
De schuldeiser, die zelf schuldverplichtingen heeft, kan de schuld aan zijn schuldenaar niet kwijtschelden, aangezien dit in feite zijn eigendom vermindert, wat op zijn beurt de rechten van andere personen, namelijk zijn schuldeisers, schendt. Maar deze regel is niet van toepassing op de kwijtschelding van verplichtingen tot het betalen van alimentatie of vergoeding van schade aan de gezondheid of het leven.
Stap 6
Na ontvangst van een erfenis kan de ontvanger van het onroerend goed de schulden van de erflater alleen weigeren samen met de weigering van het onroerend goed zelf. Dit blijkt uit de artikelen 323 en 1175 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie. Maar er is niets bijzonders om bang voor te zijn - de erfgenaam is alleen verantwoordelijk voor de schulden binnen het kader van het geaccepteerde eigendom, hij hoeft niets van zichzelf af te staan.
Stap 7
Ontkenning van schuld moet expliciet zijn. De goederen die als betaling voor een deel van de schuld zijn aanvaard, worden niet teruggegeven als ze vóór de bekendmaking van de kwijtschelding zijn aanvaard.
Stap 8
De documenten voor het formaliseren van kwijtschelding van schulden moeten aangeven wat er is kwijtgescholden, wat het bedrag van de schuld is (lijst van eigendom, diensten, geldbedrag), wat de redenen voor de schuld zijn. Het document kan als volgt worden genoemd: "Bericht van kwijtschelding van schulden." De gronden voor vergeving moeten worden vermeld in artikel 415 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie.
