Veel patiënten met rugpijn, pijn in de benen of spierzwakte in de onderste ledematen worden gediagnosticeerd met een hernia. Bij deze ziekte wordt de nucleus pulposus, die zich tussen de wervelkolom bevindt, uit zijn normale positie geduwd, waardoor de annulus fibrosus wordt verbroken en de zenuwen worden samengedrukt.
Tussenwervelschijven
De nucleus pulposus is een zacht kussen dat tussen elke wervel in de wervelkolom zit. Dit "kussen" wordt stijver met de leeftijd, verliest geleidelijk zijn elasticiteit en wordt kwetsbaarder voor verwondingen. Wanneer de vezelige ring rond de nucleus pulposus scheurt, wordt een deel van de kern uit zijn normale positie geduwd - dit wordt een hernia genoemd. En wanneer een hernia uit de ruimte tussen de wervels steekt, knijpt het in de spinale zenuwen waar ze het wervelkanaal verlaten, wat tot hevige pijn leidt.
Symptomen van een hernia
Een hernia kan plotseling ontstaan, bijvoorbeeld bij een val of ongeval, of het kan geleidelijk ontstaan bij frequente misvormingen van de wervelkolom. Vaak hebben mensen met een hernia ook spinale stenose, een probleem dat ervoor zorgt dat de ruimte rond het ruggenmerg en de spinale zenuwen smaller wordt. Wanneer een hernia optreedt, wordt de ruimte voor de zenuwen verminderd, wat leidt tot irritatie.
Wanneer het ruggenmerg of de spinale zenuwen worden samengedrukt, kunnen ze niet goed werken. Ze beginnen de verkeerde signalen naar de hersenen te sturen. Veel voorkomende symptomen van een hernia zijn:
- pijn in de ledematen, als een elektrische schok;
- tintelingen en gevoelloosheid in handen en voeten;
- spier zwakte;
- problemen met darmen en plassen.
Deze symptomen zijn een belangrijke indicator voor het zoeken naar medische hulp.
Diagnostiek van de hernia
De arts kan een hernia diagnosticeren na een grondig medisch onderzoek of, voor een betrouwbaar resultaat, de patiënt doorsturen voor een MRI. De diagnose hernia en het behandelplan zijn afhankelijk van de symptomen van de patiënt, de resultaten van het lichamelijk onderzoek en de resultaten van beeldvormend onderzoek.
Hernia behandeling
Meestal begint de behandeling van een hernia conservatief, dat wil zeggen dat ze gewoonlijk rust, speciale fysieke oefeningen aanbevelen en ook aanbevelen om die acties te vermijden die het verschijnen van een hernia veroorzaakten.
IJs kan pijnsymptomen aanzienlijk verminderen en spierspasmen verlichten. Het moet worden aangebracht op de door pijn getroffen gebieden.
Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen worden meestal voorgeschreven om pijn geassocieerd met een hernia te verlichten. Door ontstekingen te verminderen, kunnen deze medicijnen de druk op samengedrukte zenuwen verlichten. NSAID's dienen strikt onder medisch toezicht te worden gebruikt.
Steroïde medicijnen kunnen zeer nuttig zijn bij episodes van acute (plotselinge) hernia. Net als NSAID's verminderen deze krachtige ontstekingsremmende medicijnen ontstekingen rond samengedrukte zenuwen, waardoor de symptomen worden verlicht.
Andere medicijnen die verdovende pijnstillers bevatten, zijn nuttig voor ernstige kortdurende pijn. Helaas kunnen deze medicijnen slaperigheid en verslaving veroorzaken. Het is belangrijk om ze zo min mogelijk te gebruiken.
Spierverslappers worden gebruikt om spasmen van de rugspieren te behandelen. Het komt vaak voor dat de spierspasmen erger zijn dan de pijn van het beknellen van de zenuwen.
Cortisone-injecties kunnen direct in het gebied van zenuwcompressie worden geïnjecteerd. Bij gebruik van injecties wordt het medicijn rechtstreeks in het gebied van de hernia afgeleverd.
Het behandelen van een hernia begint meestal met de eenvoudige stappen die hierboven zijn beschreven. Chirurgische behandeling van een hernia kan echter worden aanbevolen na een trauma, met aanzienlijke compressie van de zenuwen. De operatie wordt uitgevoerd om de hernia te verwijderen en ruimte vrij te maken rond de gecomprimeerde zenuw. Afhankelijk van de grootte en locatie van de hernia en aanverwante problemen (bijvoorbeeld spinale stenose, spinale artritis, enz.), kan de operatie op verschillende manieren worden uitgevoerd: endoscopische, microscopische excisie van de hernia, discectomie, enz.
