Camera's zijn de populairste gadgets geworden voor het vastleggen van afbeeldingen of het maken van video's. Een modern camera-apparaat kan heel klein zijn en in een hoesje voor een mobiele telefoon passen, of het kan grote afmetingen bereiken en alleen bewegen met behulp van extra apparaten. Alle moderne camera's hebben echter een vergelijkbare structuur en werkingsprincipe.
Camera-elementen
De belangrijkste elementen van elke digitale camera zijn de matrix, lens, sluiter, zoeker, processor. Extra apparaten worden ook veel gebruikt (bijvoorbeeld geheugenkaarten en connectoren voor het aansluiten van audio- of videoapparatuur).
De matrix is het belangrijkste actieve element van alle foto- of videoapparatuur. De beeldkwaliteit hangt af van de kenmerken van de matrix. Het apparaat zelf is een klein plaatje dat bestaat uit lichtgevoelige sensoren die op een bepaalde manier zijn gegroepeerd. Meestal zijn elementen gerangschikt in afzonderlijke lijnen en kolommen. In totaal zijn er tegenwoordig twee soorten matrices: CMOS en CCD. De eerste variant is beduidend goedkoper, maar de tweede zorgt voor een betere beeldkwaliteit.
De lens van moderne camera's verschilt niet veel van de lens van apparaten uit het verleden en heeft een algemeen werkingsprincipe, maar meestal zijn nieuwe producten kleiner. Een ander belangrijk onderdeel van het systeem is de sluiter, die de functie vervult van het bevriezen van een frame om het op een opslagmedium op te nemen.
Moderne camera's gebruiken een elektronische sluiter, maar duurdere camera's gebruiken ook een mechanische.
De processor verwerkt het resultaat van de sluiter en stelt je ook in staat de lens en andere camerafuncties te bedienen. In aanwezigheid van een scherm is de processor bezig met het bouwen en weergeven van een afbeelding. Met behulp van extra worden de mogelijkheden van het verwerken van frames, het opnemen van informatie en de weergave ervan gerealiseerd.
Het werk van de componenten tijdens de snapshot
Voordat de sluiter wordt ingedrukt, wordt op een speciale manier een speciale spiegel in een DSLR geplaatst, waardoor licht de zoeker binnenkomt. In niet-gespiegelde camera's wordt het licht dat de lens binnenkomt omgeleid naar de matrix en geeft het scherm het beeld weer dat is gemaakt na verwerking van de gegevens die door het bord zijn ontvangen.
Met behulp van de bedieningselementen (knoppen) selecteert de gebruiker de gewenste instellingen en configureert het apparaat. De fotograaf moet dan op de knop drukken en deze naar de eerste positie laten zakken om de sluiter te activeren. Hiermee kunt u alle opnameparameters toepassen en kunt u de matrix volledig aanpassen aan de omstandigheden van de foto.
Moderne apparaten nemen het beeld op wanneer de gebruiker de tweede foto maakt, aangezien de opnameprocedure voor het apparaat behoorlijk lang kan duren.
Nadat de ontspanknop volledig is ingedrukt, wordt het frame vergrendeld. In dit geval wordt de gemaakte foto overgebracht naar het klembord van de camera, waardoor de afbeelding door de processor wordt verwerkt, rekening houdend met de instellingen die door de gebruiker zijn gemaakt. De ontvangen gegevens worden gecomprimeerd tot een grafisch formaat en naar een flashkaart geschreven, van waaruit ze kunnen worden afgespeeld, gewijzigd of verwijderd.
