Om een breed scala aan militaire en civiele taken op te lossen, is het vaak nodig om de coördinaten van een plaats en de huidige tijd nauwkeurig te bepalen. Moderne technologieën hebben het mogelijk gemaakt om een aantal satellietsystemen te creëren die het mogelijk maken om dergelijke doelen met succes te bereiken. De meest bekende satellietnavigatiesystemen van vandaag zijn GPS en GLONASS.
De eerste pogingen om een satellietnavigatiesysteem te ontwikkelen dateren van eind jaren vijftig. Het idee was simpel en duidelijk: door de positie van een kunstmatige satelliet en zijn snelheid is het heel goed mogelijk om de eigen coördinaten en snelheid van een object op het aardoppervlak te bepalen. Maar de technologie maakte het mogelijk om dit idee pas na twee decennia daadwerkelijk te implementeren. Van 1974 tot 1993 lanceerden de Verenigde Staten van Amerika 24 satellieten in een lage baan om de aarde, waardoor ze de hele planeet konden bestrijken. Het hoofddoel van het gecreëerde navigatiesysteem, genaamd GPS (global positioning system), was natuurlijk militair. Het complex van satelliet- en grondapparatuur gaf het Amerikaanse leger de mogelijkheid om raketten nauwkeurig te richten op mobiele en stationaire grond- en luchtdoelen. De Sovjet-Unie begon veel later een GPS-analoog te creëren. Het eerste bijna-aardse object van dit wereldwijde navigatiesatellietsysteem (GLONASS) werd in 1982 in een baan om de aarde gelanceerd en de Russische constellatie van satellieten werd in 1995 op het standaardnummer gebracht. Het werkingsprincipe van GPS en GLONASS is hetzelfde. Het signaal dat door de satellieten wordt uitgezonden, wordt verzonden naar een apparaat dat op de grond is geïnstalleerd, zoals de navigator van uw auto. De ontvanger bepaalt de afstand tot elk van de satellieten die in het navigatiesysteem zijn opgenomen (er zijn er minimaal vier nodig om de coördinaten van het object te bepalen). Na automatische vergelijkingen en berekeningen geeft de ontvanger de exacte tijd en coördinaten van uw locatie. Wat de verschillen tussen GLONASS en GPS betreft, schrijven experts het feit dat binnenlandse satellieten niet worden gesynchroniseerd met de rotatie van de planeet toe aan de unieke voordelen van het Russische systeem. Deze functie geeft het systeem een betere stabiliteit; het is niet nodig om de positie van elk van de objecten van de ruimteconstellatie extra aan te passen. De nadelen van GLONASS zijn onder meer een kortere levensduur van de satelliet en een lagere nauwkeurigheid bij het bepalen van geografische coördinaten in vergelijking met zijn Amerikaanse tegenhanger. Het doel van GLONASS is niet beperkt tot alleen militaire doeleinden. Navigatieondersteuning veronderstelt gratis toegang tot civiele signalen van het systeem voor zowel Russische als buitenlandse consumenten. Draagbare navigators worden trouwe en onmisbare helpers voor automobilisten, toeristen, jagers en vissers.
